πλυντρίδα

η / πλυντρίς, -ίδος, ΝΑ, και πλυτρίς Α

νεοελλ.

χημ. ειδική συσκευή που χρησιμοποιείται στα χημικά εργαστήρια για την πλύση ή την απορρόφηση τών αερίων

αρχ.

1. γυναίκα που πλένει, η πλύντρια

2. είδος χώματος χρήσιμου για τον καθαρισμό τών ρούχων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλύνω + επίθημα -τρίς, -τρίδος (πρβλ. σημαν-τρίς)].